Rozwój oświaty w drugiej połowie XIX w., a szczególnie gwałtowny przyrost liczby uczniów szkół elementarnych był głównym powodem, dla którego władze Wadowic wystawiły okazały gmach dla żeńskiej szkoły wydziałowej. Prace projektowo - architektoniczne rozpoczęto w połowie lat 90. XIX w. W konkursie na jego koncepcję architektoniczną wziął udział m.in. urodzony w Wadowicach, znakomity architekt, Franciszek Mączyński. Jednak budynek szkolny przy ul. Długiej (dziś ul. Sienkiewicza) został wybudowany w latach 1899-1901 najprawdopodobniej według planów pożyczonych z budowy podobnej szkoły w Rzeszowie. Dwupiętrowy pawilon szkoły posiadał 18 pomieszczeń, z czego 10 było przeznaczonych do zajęć lekcyjnych.
Wystawa rolniczo-przemysłowa
W 1907 r. Wadowice gościły dużą wystawę rolniczo-przemysłową, na którą do miasta przybyło kilka tysięcy gości z Galicji oraz z innych części Austro-Węgier. Wystawę podzielono na kilka działów, w zależności od kategorii eksponowanych produktów. Wśród eksponentów znalazły się przedsiębiorstwa, towarzystwa i szkoły z terenu Powiatu Wadowickiego, wiele firm krakowskich, a nawet spoza Galicji. Po zakończeniu części oficjalnej na terenie wystawowym odbył się festyn, w którym udział wzięło kilkaset osób. Ktokolwiek wybrał się wczoraj do Wadowic, celem dokładnego zwiedzenia wystawy, z pewnością szczerze żałował, że pojechał tam w ten dzień, a nie inny; bo w tę ostatnią niedzielę Wadowice nie były Wadowicami, ale raczej ze względu na ruch, jaki tam panował kawałeczkiem Wiednia, Paryża albo Londynu. Do południa było na placu wystawienniczym jeszcze jako tako, ale wkrótce po nadejściu pierwszego popołudniowego pociągu tj. z Krakowa wszystkie korytarze i sale w gmachu wystawowym od razu zapełniły się tłumem zwiedzających i naraz w tym obszernym budynku zrobiło się tak ciasno, jak gdyby to było w kościele w czasie sumy. Można sobie wyobrazić, co się później działo po nadejściu pociągów od strony Bielska i Suchy. Dziennik „Nowa Reforma” (nr 402, 3 września 1907).