profesor i dyrektor gimnazjum w Wadowicach. Urodził się 11 maja 1862 r. we wsi Trzęsówka w powiecie Kolbuszowa. Po ukończeniu studiów z filologii klasycznej uzyskał uprawnienia do nauczania języka greckiego i propedeutyki filozofii. Pierwsze szlify nauczycielskie zebrał w elitarnym Gimnazjum św. Anny w Krakowie, gdzie uczył na przełomie lat 80. i 90. XIX w. Przydział do Wadowic otrzymał w 1895 r. Przybył tutaj po krótkim pobycie w gimnazjum bocheńskim. W wadowickim gimnazjum przez sześć kolejnych lat nauczał poza greką i propedeutyką, uczył także łaciny. W 1901 r.został oddelegowany do Tarnowa. Tam mianowano go sekretarzem i pomocnikiem radcy szkolnego i dyrektora tamtejszego gimnazjum. Prawdopodobnie wpływ na wybór Tarnowa miały jego bliskie kontakty z tym miastem, utrzymywane dzięki ożenkowi z Julią Berner, córką tamtejszego radcy skarbowego – Jana Bernera. W latach 1905-1908 ponownie znalazł się w krakowskim Gimnazjum św. Anny. Wówczas też ukończył dwuletnie nauczycielskie kursy uzupełniające we Lwowie. W 1908 r. został dyrektorem w Gimnazjum Humanistycznym w Wadowicach. Stanowisko to zajmował do 1924 r. Cieszył się olbrzymim szacunkiem mieszkańców miasta i gimnazjalistów. Współcześni pisali o nim: „Emanował wysoką kulturą. Był doskonałym pedagogiem i administratorem. Dzięki tym zaletom nie miewał wrogów”.
Swoje zdolności administracyjne i organizacyjne Doroziński w pełni wykorzystał angażując się w liczne prace na rzecz lokalnej społeczności. Jako dyrektor Gimnazjum pozostawał członkiem Towarzystwa Bursy imienia Stefana Batorego. Od początku pobytu w Wadowicach należał do Rady Szkolnej Okręgowej odpowiedzialnej za miejscową oświatę. Cieszył się znakomitą reputacją i niepodważalnym autorytetem wśród mieszkańców miasta. W 1911 r. został wybrany członkiem Rady Miejskiej. Mandat radnego posiadał także po odzyskaniu przez Polskę niepodległości. W czasie pierwszej wojny światowej zasiadał w Komitecie opieki nad dziećmi, który zawiązał się w październiku 1916 r. przy wadowickim Sądzie Obwodowym. Od maja 1918 r. działał w ramach utworzonego w Wadowicach oddziału „Krakowskiego Biskupiego Komitetu pomocy dla dotkniętych klęską wojny”. Zadaniem K.B.K. było przede wszystkim: szczepienie przeciwko chorobom zakaźnym, niesienie pomocy medycznej chorym i aprowizacja najuboższych.
Mieszkając w Wadowicach Doroziński był stałym bywalcem Czytelni Urzędniczej mieszczącej przy restauracji Teofila Wysogląda. Tam też namiętnie grywał w szachy. Na tym polu odnosił też sukcesy. W 1908 roku wygrał – jako jedyny – w Krakowie partię z późniejszym amerykańskim mistrzem szachowym Frankiem Marshallem.
Po przejściu na emeryturę w 1924 r. wydał tomik poezji zatytułowany: „Z woli przeznaczeń”. Wiersze te ukazały się pod pseudonimem Julian Mrok. W Wadowicach mieszkał do 1928 r., a następnie przeniósł się do Krakowa. Tam też zmarł w 1942 r., przeżywszy 80 lat. Warto zaznaczyć, że Doroziński był ojcem Janiny Brzostowskiej – tłumaczki, powieściopisarki oraz poetki. Jej wiersze tłumaczono na kilkanaście języków, wśród nich znalazł się nawet język esperanto.