filolog polski, profesor i rektor Uniwersytetu im. Jana Kazimierza we Lwowie. Urodził się w Andrychowie. W latach 1879-1887 uczęszczał do wadowickiego Gimnazjum. Od 1887 r. studiował filologię klasyczną i słowiańską na Uniwersytecie Jagiellońskim. W latach 1891-1893 kontynuował naukę w Berlinie oraz w Getyndze. Po obronieniu doktoratu w Krakowie, pracował m.in. w prestiżowym Gimnazjum św. Anny w Krakowie, a później też w Gimnazjum we wschodnio- galicyjskich Brodach. W 1898 r. obronił pracę habilitacyjną na Uniwersytecie Lwowskim. W stolicy Galicji otrzymał angaż w II Katedrze Filologii Klasycznej. W krótkim czasie uzyskał tytuł profesora zwyczajnego (1905 r.). Od tego momentu silnie zaangażował się w prace na rzecz środowiska akademickiego i naukowego. Najpierw był dziekanem Wydziału Filozoficznego Uniwersytetu we Lwowie. Z kolei w roku akademickim 1930/1931 pełnił godność rektora tej uczelni. Za swoją działalność otrzymał tytuł profesora honorowego lwowskiego Uniwersytetu Jana Kazimierza. Ponadto związał się z Akademią Umiejętności w Krakowie (później Polską Akademią Umiejętności), gdzie pełnił nawet funkcję wicedyrektora. Należał też do Towarzystwa Naukowego we Lwowie oraz Towarzystwa Naukowego Warszawskiego. Stanisław Witkowski w Europie dał się poznać jako wybitny specjalista od papirologii i dziejów starożytnej Grecji ze szczególnym uwzględnieniem epoki Peryklesa oraz Egiptu w czasach rządów Ptolemeuszów. Zmarł w Warszawie w 1950 r. Witkowski był nauczycielem wielu znamienitych polskich badaczy. Do tego grona należeli m.in. filozof Tadeusz Marian Kotarbiński oraz autor Mitologii Jan Parandowski.
