Pisarz i poeta, założyciel grupy literackiej „Czartak”. Urodził się w Białej Krakowskiej. Jego ojciec Tytus był księdzem obrządku greckokatolickiego. W latach 1897- 1906 uczęszczał w wadowickiego Gimnazjum. Następnie studiował w Krakowie polonistykę, germanistykę oraz historię sztuki. Po studiach pracował w Ministerstwie Kultury i Sztuki. Od 1911 r. przez kolejne cztery lata zajmował posadę profesora w palotyńskim „Collegium Marianum” w Kleczy Dolnej koło Wadowic.
Na początku lat 20. XX w. utworzył znaną grupę literacką „Czartak”. Jej centrum był dwór Zegadłowicza w Gorzeniu Górnym koło Wadowic. W grupie działało kilku znanych literatów i artystów jak np. Zofia Kossak- Szucka, Edward Kozikowski, Janina Brzostowska, Julian Fałat, czy Wojciech Weiss. W 1928 r. założył w Poznaniu kabaret Ździebko. Za swoją działalność literacką i kulturalną w 1930 r. został odznaczony Orderem Polonia Restutita. Do jego najważniejszych dzieł należy seria Żywot Mikołaja Srebrempisanego z kontrowersyjną powieścią Zmory w której Zegadłowicz przedstawił – wykorzystując licencję poetycką – społeczny krajobraz galicyjskich Wadowic. Emil Zegadłowicz zmarł w Sosnowcu w wieku 52 lat.