Polski architekt. Urodził się w Krakowie. Ojciec Jan był niepiśmiennym sługą dworskim w majątku hrabiów Wodzickich, a także przedsiębiorcą prowadzącym kawiarnię w Krakowie. Ignacy Sowiński pobierał naukę w elitarnym krakowskim Gimnazjum św. Anny, a następnie w Wyższej Szkole Realnej. W latach 1877-1881 studiował architekturę na Politechnice Wiedeńskiej. Po zdobyciu dyplomu zamieszkał w stołecznym Wiedniu. Słynął głównie z prac realizowanych w stolicy cesarstwa. Jego projekty jako wzorcowe często przedrukowywano w niemieckojęzycznej prasie fachowej jak np. „Allgemeine Bauzeitung” czy „Der Architekt”. Do najbardziej znanej realizacji architektonicznej Ignacego Sowińskiego należy rezydencja arcyksięcia Leopolda Salwatora na wiedeńskim Wilhelminenbergu wykonana w latach 1903- 1908 (wspólnie z R. Frauenfeldem). Wcześniej zrealizował m.in. projekt gmachu Rady Powiatowej oraz Powiatowej Kasy Oszczędności w Wadowicach (1892-1894). Od września 1903 roku na wniosek Krakowskiego Komitetu Restauracji Zamku na Wawelu Sowiński pracował w zespole odpowiadającym za renowację zamku królewskiego. W lipcu 1914 r. został kierownikiem prac prowadzonych w obrębie zamku. Ignacy Sowiński zmarł w lipcu 1917 r. Jego ciało spoczęło na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.