Koszary wojskowe

Był siwy, krótko ostrzyżony, niskiego wzrostu. Chodził w cwikierach, czyli okularach bez oprawek. Zawód oficera przeniósł w życie rodzinne – wyczuwało się pewien rygor. Uważał, że trzeba dzień spędzić zbożnie i racjonalnie. Każda minuta była wyliczona, wykorzystana. Czas w ciągu dnia podzielił na modlitwę, posiłek, naukę, spacer.

Eugeniusz Mróz - gimnazjalny kolega

Zalety militarne miasta dostrzeżono już na przełomie XVIII i XIX wieku. Zaraz po przeniesieniu urzędu cyrkularnego do Wadowic przerzucono tu pierwsze oddziały wojskowe. Okazały budynek koszar powstał już w I poł. XIX w. i jest on typowym zabytkiem budownictwa militarnego dawnego zaboru austriackiego. Wzniesiono go na planie kwadratu z wewnętrznym dziedzińcem otoczonym arkadowymi korytarzami. Do zakończenia II wojny światowej pełnił funkcję obiektu garnizonowego, a w latach późniejszych wykorzystywany był do różnych celów.

W tych koszarach swoją karierę wojskową rozpoczął Karol Wojtyła - ojciec świętego Jana Pawła II. Urodził się on w 1879 r. w Lipniku koło Białej (dziś Bielsko-Biała). Już w wieku 14 lat Karol przerwał edukację w cesarsko-królewskim wyższym gimnazjum i rozpoczął pracę w zakładzie krawieckim ojca.

W 1900 r. wszedł w wiek poborowy (21 lat) i rozpoczął 3-letnią służbę w cesarsko-królewskim 56. Galicyjskim Pułku Piechoty im hr. J. L. Dauna w Wadowicach. Kiedy dobiegła ona końca Karol Wojtyła zdecydował się pozostać w ck armii jako zawodowy podoficer kancelaryjny w Powiatowej Komisji Uzupełnień (PKU, 1904 r.). Rok później przeniesiono go do Adiutantury Pułkowej w Krakowie, gdzie pozostał aż do 1913 r. Zajmował się tam m.in. opracowywaniem instrukcji, czuwaniem nad budżetem pułku oraz korespondencją. Za rzetelnie wykonywanie tych obowiązków awansowano go na podoficera rachunkowego.

W czasie pobytu w Krakowie, Karol poznał i poślubił Emilię Kaczorowską. Uroczystość miała miejsce 10 lutego 1906 r. w kościele garnizonowym pw. św. Apostołów Piotra i Pawła.  Młodzi małżonkowie zamieszkali we wsi Krowodrza pod Krakowem. Jeszcze w tym samym roku urodził się ich pierwszy syn Edmund.

W 1913 r. Wojtyła został urzędnikiem wojskowym i zaczął pracę w Wojskowej Komisji Uzupełnień w Wadowicach i wtedy wraz z żoną i synem przeprowadził się do miasta nad Skawą.

Gdy wybuchła I wojna światowa (1914 r.) doszło do mobilizacji ck armii w tym 56 pułku. Jako urzędnik Karol nie mógł brać udziału w walkach więc pozostał w wadowickich koszarach. W połowie listopada 1914 r. batalion ewakuowano na Morawy i wraz z rodziną został on przeniesiony w okolice Hranic (Czechy). Po powrocie do Wadowic kontynuował służbę kancelaryjną w macierzystym pułku aż do października 1918 r. kiedy to władzę na terenie Galicji przejęła polska administracja.

W lutym 1919 r. już jako żołnierz Wojska Polskiego Karol został naczelnikiem wadowickiej kancelarii Powiatowej Komendy Uzupełnień. Wtedy wraz z rodziną przeniósł się do mieszkania w kamienicy przy ul. Kościelnej 7, gdzie w 1920 r. przyszedł na świat jego drugi syn Karol Józef. Dwa lata później został oficerem zawodowym w służbie poborowej. Niestety, w związku z ciężką chorobą żony Emilii, w 1927 r. przeszedł na wcześniejszą emeryturę.

Po wakacjach 1938 r. Karol wraz z synem Karolem Józefem opuścili Wadowice przeprowadzając się do Krakowa. Karol Wojtyła senior zmarł 18 lutego 1941 r., po krótkiej i ciężkiej chorobie, w wieku 62 lat. Pogrzeb odbył się na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie 22 lutego 1941 r., gdzie spoczął przy boku swojej ukochanej żony.